Son bir haftada iki kadın daha çalıştıkları işyerlerinde öldürüldü. Çok sayıda kadın ise ev içi şiddetin travmatik etkileriyle boğuşarak, ölüm korkusu içinde çalışıyor. Sendikaların bu konuyu artık gündemlerine alması gerekiyor.
Yazının devamı
Birleşik Metal- İş Sendikası’nda örgütlenen Asen Metal işçileri yetki sürecinde iken işten atıldılar. Fabrika önünde direniş başlatan işçilerden sekizi kadın. Düşük ücretle çalışmaya, aşağılanmaya, ağır malzeme kaldırmaya itiraz eden kadınlar, sendikalaşma hakkının yanı sıra regl izni ve dertlerini anlatacak bir kadın temsilci istiyor…
Artan yarı zamanlı işler, evden çalışma, sağlıksız iş koşulları ve düşük ücretler, kadınların sendikalarda örgütlenmesinin zaruri olduğunu gösteriyor. Bu hala istenilen düzeyde değil. Değişim şart. 1960’lı yıllarda Kadın Kolu kuran Lastik-İş Sendikası’ndan Ece Göktürk ve yıllarca KESK’te toplumsal cinsiyet çalışmaları yürüten Handan Çağlayan’la son dönem dinamiklerini konuştuk.
Pandemide daha da artan ev içi şiddet, dünya sendikalarının da gündeminde. Bu şiddetin iş yaşamına etkileri üzerine araştırmalar yapıyor, rehberler yayımlıyorlar. ILO 190’ın tanınması, sözleşme hükümlerinin hayata geçirilmesi için mücadele ediyorlar.
Ev içi şiddete maruz kalan kadınlar için işyerleri de güvenli değil. Erkekler son 16 ayda en az 15 kadını, çalıştıkları işyerlerinde öldürdü. Çok sayıda kadın ise öldürülme riski altında işini sürdürmeye çalışıyor.
Didim’de tam da yetki sürecinde İstanbul Sözleşmesi ve ‘Geçinemiyoruz’ eylemlerine katıldıkları gerekçesiyle sürgün edilen Eğitim Sen’li üç kadın öğretmen, “İktidar ne yaparsa yapsın kadınları yıldıramaz” diyor. Yandaş sendikadan yetkiyi bu kez farkla alacaklarını, daha fazla örgütleneceklerini, şubeleşeceklerini söylüyorlar
IndustriALL’ın ILO 190 çerçevesinde yürüttüğü işyerinde şiddet ve cinsel tacize karşı kampanya devam ediyor. Birlik, kampanyanın üçüncü bölümüne, kadınların yoğun olarak çalıştığı ve işyerinde sendikanın varlığının cinsiyete dayalı şiddetle mücadelede fark yarattığı hazır giyim sektöründe yapılan araştırmanın sonuçlarını yayımlayarak başladı.
Birleşik Metal-İş’in araştırmasına göre, metal işçisi kadınlar erkeklere göre daha çok kas-iskelet sistemi sorunu yaşıyor. Bu durum, toplumsal cinsiyet rollerinden bağımsız değil. Meslek hastalıklarına ilişkin toplumsal cinsiyet perspektifiyle yapılmış araştırmaların artması gerekiyor.
1 mayıs’ta ve her alanda, mesele sadece birbirimizin elini bırakmamak değil, kimseyi geride bırakmamak!
Ücretten çalışma koşullarına kadar her alanda kadınlara yönelik ayrımcılığın hüküm sürdüğü Bursa Acarsoy Tekstil’de cinsel taciz ve mobbing rutin haline gelmiş. Mart ayında işten atılan ve fabrika önünde direnişlerini sürdüren kadınlardan Dilek “Asla pes etmeyeceğiz ve bütün kadınları yanımızda görmek istiyoruz” diyor.
Tez- Koop İş Sendikası 1 No’lu şube usulsüz delege seçimleriyle tekrar gündeme gelirken, sendika tarafından daha önce temsilcilikten alınan muhalif pek çok kadın bu kez işten çıkarıldı. Sendikanın işten çıkarmalarda dahli olduğu iddiaları var. Kadın düşmanlığı artarken sendika hızla erkekleşirken, merkezi “kadın çalışmaları” da canhıraş sürüyor.
TMMOB’a bağlı Mimar Mühendisleri Odası Genel Merkezi’nin bir süredir tıkanma halinde olan toplu sözleşme görüşmeleri sonuçlandı. Toplu sözleşmede Mimarlar Odası çalışanı kadınlar lehine düzenlemeler bulunuyor. Kadınlar 8 Mart’larda ücretli izin alacak. Mobbinge karşı sendika mücadele edecek ve en önemlisi kadınlar bir günlük regl iznini resmi olarak kullanabilecek.
Umut- Sen Kocaeli Şubesi’nin düzenlediği “Direnişler, Sendikalar ve Kadınların Varlığı” etkinliği 3 Nisan’da yapıldı. Neslihan Acar ile Kadınİşçi muhabiri Bahar Gök’ün konuşmacı olduğu toplantıya, direniş ve grevlerde yer alan kadın işçiler de katılarak deneyimlerini anlattı.
Malezya’da IndustriALL’e üye olan sendikaların üç yıldır yürüttüğü kampanyanın sonucunda doğum izni 14 haftaya çıkarılırken, erkekler için de bir haftalık babalık izni getirildi.
Sendikacılar, işçiler ve kamu çalışanları artan işsizliğe ve güvencesizliğe tepki gösterirken, kadın erkek ücretleri arasındaki eşitsizliğe de dikkat çekiyorlar. İşyerlerinde toplumsal cinsiyet temelli taciz, şiddet ve mobbingin de son bulmasını istiyorlar. 1 Mayıs’ta kadın işçiler kendi sesleriyle alanları dolduracaklar.
Nisan ayı içinde Alman parlamentosunda mini işler tartışılacak. Alman Hizmet Sendikası başta olmak üzere pek çok sendika kadınları yaşlılıkta yoksulluğa mahkum eden ve giderek genişleyen bu işlerin, sınırlandırılmasını istiyor.
Tez Koop-İş’te şaibeli İstanbul 1 No’lu Şube seçimlerinden sonra pek çok kadın temsilcilikten alınmıştı. Geçtiğimiz Eylül’de yönetime muhalif 300 işçi işten çıkarıldı. Son usulsüzlük, delege “seçimleri”nde yapıldı. İşten atıldığı için direnen Gülbin Tosun muhalifleri tasfiye edip atama yoluyla seçim yapanlara isyan edenlerdendi: “Ağalar gitsin sendika bizim” diyor…
Xiomi’de işçiler direndiler sendikalı oldular, toplu sözleşme imzalandı. İşyerindeki kaosun, bilinmezliğin ve mobingin devam ettiğini belirten işçiler muhatap bulamıyorlar. Oppo’da ise anlaşmalı çıkış listeleri hazırlanıp, işçiler işten ayrılmaya zorlanıyor. Her iki fabrikada da işçiler sendikanın yetersizliğine vurgu yapıyor.
Tekstil işçisi Öznur ve Dev Tekstil Genel Başkanı Fatma Alökmen tekstil sektöründe kadınların yaşadıkları sorunlara dikkat çekerek, “Sömürü çarkının bir parçasıyız. Bize hala yardımcı iş gücü gibi bakılıyor. Zam dönemlerinde erkek işçilere yüksek zam yapılırken kadınlara düşük ücretler reva görülüyor. İşten atma olacaksa kadın işçiler öncelikli tercih ediliyor. Bu cinsiyetçi ve ayrımcı politikalara karşı bulunduğumuz her alanda mücadeleyi daha önde örgütleyelim” dedi.
Yıllardır sağlıkta reform, adı altında kazanılmış, hakları ellerinden alındı sağlık çalışanlarının. Küçümseme ve hakaret söyleminin yaygınlaşması ile hastanelerde şiddet de arttı. “Giderlerse gitsinler” lafı tuz, biber ekti. 14 Mart Tıp Bayramı’nda greve çıktılar. Kimi şiddetin kalkmasını, kimi işyerinde kreş olmasını, kimi insanca çalışacak bir ücret istedi. Ama ortaklaştıkları nokta tekti; hiçbir yere gitmiyoruz!