Aile sağlığı merkezlerinde çalışan kadınların sorunları saymakla bitmiyor. Pandemiyle kat kat artan iş yükü, patriyarkanın omuzlarına yıktığı ev işleri ve çocuk bakımı, işyerinde psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, ayrımcılık, taciz… Şimdi bir de ceza yönetmeliği ile emekçiler susturulmak isteniyor. Ama ASM emekçisi kadınların susmaya hiç niyeti yok…
Bir işçi lideri, eğitim emekçisi ve aktivistiydi. New York 1 No’lu Yerel Kadın Tipografi Sendikası’nı kurdu ve tamamı erkeklerden oluşan Uluslararası Tipografi Sendikası’nda görev yapan ilk kadın oldu. Kadınların oy hakkı, işçi hakları ve Afro-Amerikan eşitliği gibi konuları yayımladığı New Haven Union gazetesini kurdu.
New York Troy’da tamamı yaka temizleyici kadınlardan oluşan Collar Laundry Union’ı (Yaka Çamaşır Sendikası) kurdu. Daha sonra ütücüleri örgütledi. Ulusal İşçi Sendikası’nda uzman olarak çalıştı. Yaşamı mücadele ile geçti.
‘Ben ve üç kadın arkadaşım işyerinin laboratuvarında çalışıyoruz. Patron, Tekstil-İş’e üye olduğumuzu öğrenince bizzat çalışma alanımıza gelip aşağılamaya başladı. Yanımıza geldi, bize bakıp, “Üç küçük fare!” dedi. Anlam veremedik ama kendisine tepki de göstermedik. Sonra tekrar aynı küçümsemeyle dönüp ‘yer fareleri’ dedi. Bu hangi fabrikada görülmüştür bilemiyorum.’
14 yaşında matbaalarda çalışmaya başladı. Kadın Rotatif Kitap ve Matbaa İşçileri Birliğini kurdu, uzun süre ona başkanlık etti. Birliğin bu sektördeki karma sendikayla birleşmesinden sonra sendika başkanı oldu. Kadın matbaa işçilerinin çalışma saatlerinin düşürülmesi ve ücretlerinin yükseltilmesi, ülke çapında asgari ücrete kavuşması için mücadele verdi ve kazandı.
17 Yaşında işçi olarak çalışmaya başladı. Eldiven dikiyordu. Eldiven İşçileri Sendikasını kurdu, kadınları buraya üye yaptı. Amerikan Kadın Sendikalar Birliği’nin Chicago Şubesine başkan seçildi. Yaşamı boyunca kadınlara sekiz saatlik iş günü, hamileliğin korunması, ebeveyn izni için çaba sarf etti. Kadınlara özgü bir çalışma mevzuatının oluşturulması gerektiğini savundu.
AdkoTurk’ün kadın işçileri, ürettikleri hazır makarnayla patrona milyonlarca kar kazandırırken, cinsel taciz ve mobbinge uğruyorlar. Orta parmağını fabrika önünde eylem yapan kadınlara uzatarak, cinsel içerikli imalarda bulunan işverene hiç olmadığı kadar öfkelendi kadınlar! Son olarak da patronun direnişçi kadınlara dönerek, ‘Sizi otobana attık, yeriniz orası’ şeklindeki cinsel sataşması bardağı taşıran son damla oldu. Kadın işçiler öfkeli…
Bursa Nilüfer Organize Sanayi Bölgesi’nde bulunan Mastaş Fabrikası’nda grevi yapan kadın işçilerden Hande Öztürk, ‘Metale şekil veren insanlar’ olarak yorumluyor işçiliğini. Sohbet ederken parmaklarını uzatıp şöyle diyor; “Firma bir el ise işçiler o elin parmaklarıdır. Parmaklarınızı kesmeyin! Sesimizi duyun!” Bu kadar vurucu ifade etmek zorunda çünkü işveren asgari ücretten ‘1 tık yukarı çıkmıyor’. Bu tutuma karşılık işçilerin verdiği yanıt ise grev oldu.
Genel İş’in Kadıköy Şubesi seçimlerinde Mor Liste ile adlarını duyurdular. Grevde en öndeydiler ve imzalanan toplu sözleşmede kadınlar için devrim niteliğinde maddeler kabul ettirdiler. Eşit temsil konusunda kararlılar ve beklemeye tahammülleri yok. Bir Mayıs öncesinde sürecin mimarlarından AYŞECAN AY’a kulak veriyoruz.
Pauline Newman, sendikacılık yaptığı süre boyunca erkek sendikacılara kadınları anlatmaya çalıştı. Amerikan Kadın Sendikalar Birliği’nin, genel eğitim sekreterliğine kadar yükseldi. Triangle yangınını da gördü. İkinci feminist dalgayı da…
Merhaba, 8 Mart yaklaşırken oldukça heyecanlıyız. Kadın İşçi olarak “Ücretli Emek Piyasasındaki Kadın Emeği, Grevler, Direnişler” başlığı ile ilk etkinliğimizi gerçekleştireceğiz. Ücretli emek piyasasında yer alan kadınların fabrikalardaki grevleri, direnişleri 19 ve 20. yüzyıl boyunca…
Pandemi sürecinde hem evde hem işyerlerinde çok çalıştık. Ama emeğimiz hâlâ değersiz, hâlâ ilk işten atılanlar biz oluyoruz. Bu yıl 8 Mart’ta grev ve direniş alanlarında her zamankinden daha fazla kadın işçi var. Deneyimlerimizi ortaklaştırıp, seslerimizi birleştirelim.
Avrupa TV kanalı ARTE’nin “kadın yönetmenler arıyoruz” diye ilan vererek kadınları yarıştırmak istemesi protestolara yol açtı. Kadın yönetmenler biz gizli ve kayıp değiliz, biz hep buradaydık. Birbirimizle rekabet etmek istemiyoruz, ücretsiz film yapmayı da düşünmüyoruz, diye yanıt verdiler.